കൃഷി ചെയ്യുവാന് സ്ഥലമന്വേഷിച്ചു ഞാന് ...
കിട്ടിയില്ലൊരിടവുമെനിക്ക് ...
ഒടുവില് ഞാന് എന് മനതാര്,
പാട്ടത്തിനെടുത്തു നിലമൊരുക്കി...
ഉഴുതു ഞാനവിടം കൃഷിക്കായൊരുക്കി ...
പ്രതീക്ഷകള് വിതച്ചു ഞാനവിടെ മുഴുവന്...
മുളപോട്ടിയെന് പ്രതീക്ഷകള്
അതിവേഗമശ്വമേഥ സമാനമായ്...
സ്വപ്ന ചിറകുകള് നല്കി ഞാനവക്കെല്ലാം...
ശത്രുക്കളില് നിന്നും രക്ഷിച്ചവയെ
സ്നേഹിച്ചു ഞാന്
എന് കിടാങ്ങളെപ്പോല്...
വിലക്കുകള് വിലങ്ങു തടികളായപ്പോള്...
അവയെ,കളകളോടൊപ്പം പറിച്ചു കളഞ്ഞു ഞാന് ...
ഊന്നു വടി നല്കി ഞാനവക്കെല്ലാം...
സംരക്ഷണമേകി പോറ്റി വളര്ത്തി...
ഒടുവിലത് കതിരായി
ആരെയും മോഹിപ്പിക്കും പരുവമായി നില്ക്കെ ,
അത് സംഭവിച്ചു.
എന്നെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട്....
ചിലര് വന്നു,അവരുടെ കാലിന് കീഴില് ,
ഞെരിഞ്ഞമര്ന്നു ഞാനുമെന് മക്കളും.
എതിര്ക്കാനായില്ല ....
കൊണ്ടുപോകരുതെന്നു പറയാനുമായില്ല ....
കൊണ്ടുപോയവര് എന്റെ കിടാങ്ങളെ
നിര്വികാരമായി നോക്കി നില്ക്കുവാന്...
ഹൃദയഭേദമീ കാഴ്ച്ചകാണുവാന് ...
"ഞാന് മാത്രം ബാക്കി"
Comments
Post a Comment