Skip to main content

അടുക്കളക്കും പറയാനുണ്ട്‌...

എനിക്കും പ്രതികരിക്കണം...
എല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട്...
എല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ടു....
ഇവയെല്ലാം സഹിച്ചുകൊണ്ട് ,
ഇനിയെത്രനാള്‍....
തുറന്നു പറയണമെന്നുണ്ട്,
പക്ഷെ ആരോട് പറയും .
എങ്ങനെ പറയും.
ആമുഖം വെച്ചുകെട്ടി  പറഞ്ഞു തുടങ്ങാന്‍ എനിക്കറിയില്ല .
ശ്ശൂ എന്നാലറിവിളിക്കുന്ന  
കുക്കറിന്റെയും,
കരിഞ്ഞ കറികളുടെയും  ,
പുകയുടെയും  മണം ഏറ്റുവാങ്ങുന്നതല്ലെന്റെ ദുഃഖങ്ങള്‍ .
എന്റെ പുതിയ ദുഃഖങ്ങള്‍ നിങ്ങള്‍ക്കറിയാമോ ?

വിശക്കുമ്പോള്‍ പണ്ട് നിങ്ങള്‍ എന്റെ അരികിലേക്ക് ഓടി എത്തുമായിരുന്നു.
അമ്മമാരുടെ വിയര്‍പ്പു തുള്ളികള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങുകയും,
പാത്രം കാഴുകാനൊരിടം തരുകയും,
പാചകത്തിന്റെയും      രുചിഭേദങ്ങളുടെയും
ലോകം നിങ്ങള്‍ക്ക്  മുന്നില്‍ തുറന്നു തരുകയും ചെയ്തിരുന്ന  ഞാന്‍
പണ്ട് വീടുകളില്‍ പ്രധാനിയായിരുന്നു.

ആധുനിക ലോകത്തിന്റെ  നൂഡില്‍സ് രുചിയിലേക്കും,
സ്പൂണ്‍ കയ്യുകളിലേക്കും ,
ഇലക്ട്രിക്‌ അടുപ്പിന്റെ ഷോക്കിംഗ്  ബില്ലിലേക്കും,
നിങ്ങളെന്നെ ഇട്ടുകൊടുത്തു.
അടുക്കുള്ള  അളയില്‍ നിന്നും  ക്ലീന്‍ സ്റ്റൌലേക്ക്‌  നിങ്ങളെന്നെ തരം താഴ്ത്തിയില്ലേ?
മോടി കൂട്ടി കൂട്ടി ബ്രെഡ്‌ പൊരിച്ചു ബട്ടര്‍ തേക്കാനുള്ള സ്ഥലം മാത്രമാക്കി നിങ്ങളെന്നെ മാറ്റിയില്ലേ?


മനുഷ്യ,നീ നിന്റെ യാത്രയോന്നു സ്ലോ ചെയ്യൂ,
എന്നെ ഇവിടെ നിര്‍ത്തിക്കോ ,
ഞാന്‍ പഴമയിലേക്ക് നടന്നു പൊയ്ക്കോളാം..
ഞാന്‍ പഴയപോലെ  നീറി പുകഞ്ഞോട്ടേ?




Comments

  1. ഈ തിരിഞ്ഞു നോട്ടം നന്നായി...

    ReplyDelete
  2. ഞാന്‍ പഴയപോലെ നീറി പുകഞ്ഞോട്ടേ...

    ReplyDelete
  3. കമ്മെന്റുകള്‍ക്കു നന്ദി

    ReplyDelete
  4. അതോണ്ട് തന്നെ എനിക്കിരുന്നുണ്ണുവാനിഷ്ടം അടുക്കളയില്‍ നിന്ന് തന്നെ.
    പുതിയടുക്കളയിലല്ല.
    പഴയടുക്കളയിലെ കാവിത്തറയിലിരുന്നുണ്ണുവാന്‍...
    അതിന്റെ സുഖമൊന്നു വേറെ തന്നെ..

    ReplyDelete
  5. ഒരു തരം ആവശ്യമില്ലാത്ത സെന്റിമെന്റ് അല്ലേ ഇത്? പുകക്കും കരിക്കും ഇടയില്‍ നിന്നും പാവം അമ്മമാര്‍ രക്ഷപ്പെട്ടു എന്നു കരുതിയാല്‍ പോരെ?

    ReplyDelete
  6. വേണമെങ്കില്‍ അങ്ങനെയും ചിന്തിക്കാം :)

    ReplyDelete
  7. Article is good... do u love to be in that old kitchen???
    htttp://ajayma.blogspot.com

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

സ്വപ്നം ഉറക്കമുണര്‍ന്നപ്പോള്‍!

ഒരു നാള്‍ ഇളനീര്‍ ആകുമെന്ന  മോഹത്തോടെ ജനിച്ചു.. അതിന് മുന്നേ ഞെട്ടറ്റു  താഴേക്കു .... വീഴും വഴി അത് ഏറ്റു   വാങ്ങിയ നായക്ക്, കരയനൊരു കാരണം പറഞ്ഞു കിട്ടി! ഇത് കണ്ടു പൊട്ടിച്ചിരിച്ച കുഞ്ഞിന്റെ കാലില്‍ ആവുന്നിടത്തോളം വിഷം കുത്തിവെച്ച ചോണന്‍, വീട് തകര്‍ത്തതിന്റെ പ്രതികാരം തീര്‍ത്തു... കാലിലെ വേദന സഹിക്കവയ്യാതെ ഓടിയ കുഞ്ഞ്... ഓടിയ തിടുക്കത്തില്‍ കൈതട്ടി, പെട്ടിക്കൂട്ടിലെ മീന്‍കൂട്  പൊട്ടി!  വെള്ളത്തുള്ളികളില്‍ ആരും അറിയാതെ കരഞ്ഞ മത്സ്യം ആത്മഹത്യക്കൊരുങ്ങി..! അത് വേണ്ടെന്നു പറയാന്‍  തുടങ്ങിയ ചില്ലിന്റെ കൊങ്ങക്കവന്‍ പിടിച്ചു... കയ്യില്‍ കയറി കോറിച്ച്  ചോര തൂവി. പുത്തന്‍ ചോരയുടെ നിറവും മണവും പുതനുടുപ്പിനെ വിഷമിപ്പിച്ചതാവില്ല എങ്കിലും പിന്നീട് സംസാരിച്ചത്  പുളിയുടെ കമ്പ് ആയിരുന്നു...  മച്ചിങ്ങ പോലെ വീര്‍ത്ത കവിളും, നായയുടെ രോദനത്തിന്റെ  ശബ്ദവും, ചോണനുണ്ടായ  ഈര്‍ഷ്യയും, ആത്മഹത്യക്കൊരുങ്ങിയ മീനിന്റെ മരണ    വെപ്രാളവും! കൊങ്ങക്ക്‌ പിടിക്കുന്ന വേദന അവന്റെ ഹൃദയത്തിനുണ്ടായി , പിന്നെ തൊണ്ടക്കും... ഒടുവില്‍ കണ്ണും ഒന്ന് ചീറ്റി.... ഒരു സ്വപ്നത്തില്‍ നിന്നുണര്‍ന്ന അവ

എന്റെ മഴ അനുഭവം

അങ്ങനെ ഒരു മഴക്കാലത്ത് മഴ പ്രകൃതിയുടെ വരദാനമാണ് .മഴയത്ത് ഒരു ദിവസം എങ്കില്‍ ഒരു ദിവസം നന്നായി നനയുക എന്നത് എന്റെ ആഗ്രഹമായിരുന്നു .എന്റെ സ്വന്തം നാടായ ഇടുക്കിയില്‍ എന്റെ അഞ്ചാം ക്ലാസ്സ് ജീവിതത്തിനിടയില്‍ ആണ് സംഭവം .പുതിയ സ്‌കൂളില്‍ പോകുവാന്‍ പുത്തനുടുപ്പും കുടയും ബാഗും ആയി ഞാന്‍ റെഡി ആയി നിന്നു. പുത്തന്‍ കുട പുതിയ കൂട്ടില്‍ തന്നെ എടുത്തു വെക്കാന്‍ പല തവണ ഓര്‍ത്തുതാണ് .പക്ഷെ ....എടുക്കാന്‍ മറന്നു. സ്‌കൂളില്‍ പുതിയ കുട്ടികള്‍ക്ക്‌ പ്രവേശനോത്സവം ഉണ്ടായിരുന്നു . . അതി ഗംഭീരമായ ഒന്നു.പാടത്തിന്റെ കരയിലൂടെയാണ് വീടിലെത്തെണ്ടത്. പ്രവേശനോത്സവത്തിനു ശേഷം ഞങ്ങള്‍ പിരിഞ്ഞു . ഇടവപ്പാതിയിലെ മഴ നനയുക, അതും അച്ഛനും അമ്മയും ഒന്നുമറിയാതെ . അത് എന്റെ സ്വപ്നമായിരുന്നു .പെട്ടന്ന് കറുത്ത കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ മാനത്ത് നിറഞ്ഞു .ഇടിയും മിന്നലും എത്തി .ചറ പറ എന്ന് മഴ ആരംഭിച്ചു..കു‌ട്ടുകാര്‍ കുട വാഗ്ദാനം ചെയ്തെങ്കിലും ഞാന്‍ അത് തിരസ്കരിച്ചു . മഴ നല്ലത് പോലെ നനഞ്ഞു. ടാറിടാത്ത വഴികളിലെ വെള്ളത്തില്‍ കാല്‍ നനച്ചു .പുത്തന്‍ ഉടുപ്പാകെ നനഞ്ഞു .ചെളി തെറുപ്പിച്ച് ഞാന്‍ മഴയെ സ്വാഗതം ചെയ്തു.. കണ്ടത

എ ടി എം കൌണ്ടറും അതിനു മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നവരും

കൈ നിറയെ പണം ഉണ്ട്, പക്ഷേ രാപകലോളം വായും തുറന്നു നില്‍പ്പാണ്. സ്വയം ഒന്നും എടുക്കില്ല! പക്ഷേ! ആര് എത്ര ചോദിച്ചാലും അര്‍ഹത ഉണ്ട് എങ്കില്‍ മനസ്സ് പിളര്‍ന്നു കൊടുക്കും! ഈ ലോകത്ത് ആര്‍ക്കും ഒന്നും സ്വന്തം അല്ലെന്നു ബോധ്യം ഉള്ളത് കൊണ്ട് ആകാം, ഈ തിരിച്ചറിവ് ഉള്‍ക്കൊണ്ടു ദാന ശീലത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുന്നത്. ചിലപ്പോള്‍ മാത്രം , ചില്ലറക്ക് വന്നവരെ ചില്ലറ കൊടുക്കാതെ പറ്റിച്ചും, ആവശ്യത്തിനു വന്നവരോട് ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞും നില്‍ക്കും! പക്ഷേ,  വേറെ ഒരു കാര്യം, ജീവിതത്തിന്റെ കരിഞ്ഞ പുല്ലിനു വെള്ളം തളിക്കാനോ പച്ചപ്പുലിനു വളം ഇടാനോ ആയി രാത്രികളില്‍ വരുന്നവര്‍ക്ക്ക് മുന്നില്‍ മിണ്ടാതെ നില്‍ക്കും. ഒരു മൂക  സാക്ഷിയായി. എതിര്‍ക്കാന്‍ മനുഷ്യന്‍ അല്ലല്ലോ! ഒടുവില്‍ തിരച്ചിലില്‍, ഈ മിണ്ടാപ്പുച്ച മുഖം നോക്കാതെ, കരിഞ്ഞ പുല്ലിനു വെള്ളം തളിക്കാനും പച്ചപ്പുലിനു വളം ഇടാനും വന്നവരെ ഒരേ ഇടത്തേക്ക്   വിടുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ അദൃശ്യമായ കയ്യായി!!!! കാണുമ്പോള്‍ അത് നേരിട്ട് പറയാനും തിരുത്താനും ഉള്‍ക്കൊള്ളാനും ഉള്ള കഴിവ് മനുഷ്യനുണ്ടാകട്ടെ !!!