ആളിക്കത്തല്‍

ജീവിതമാകുന്ന രണ്ടുവര കോപ്പി ബുക്കില്‍

ദിവസങ്ങള്‍ കൊണ്ടെഴുതുമ്പോള്‍

സന്തോഷത്തില്‍ അക്ഷരങ്ങള്‍ വടിവൊത്തതാകുന്നു.

സങ്കടത്തില്‍ കൈവിറയലാല്‍ അക്ഷരങ്ങള്‍ക്ക് സ്ഥിരത നഷ്ടമാകുന്നു.

ജീവിതം മുന്നോട്ട് നീങ്ങുമ്പോള്‍

പേജുകള്‍ മറിയുമ്പോള്‍

മറിയാത്ത പേജുകള്‍ ശക്തിയായ് മറിയ്ക്കുമ്പോള്‍

ജീവിതത്തിന് മുറിവേല്‍ക്കുന്നു.

ആ മുറിവില്‍ നിന്ന് വാര്‍ന്നൊഴുകുന്ന രക്ത നിറമുള്ള കണ്ണീരാണ്

മനസ്സ് മരവിപ്പിയ്ക്കുന്ന ഇഞ്ചക്ഷന്‍.

മറിച്ചിട്ടും മറിയാത്തവയെ ഉമിനീരാല്‍ തട്ടിമാറ്റുമ്പോള്‍

തട്ടിമാറ്റിയ പേജിലെ തെറ്റുകള്‍ തിരുത്താന്‍

അദ്ധ്യാപകന്റെ കയ്യില്‍ക്കൊടുക്കാന്‍ നാം മറന്നിട്ടുണ്ടാകും.

ആ തെറ്റിന് നിസ്സാര വില നല്‍കി

മുന്നോട്ട് പോകുമ്പോള്‍ നിറം മങ്ങിയ പേജുകള്‍ കൂടുന്നു.

ഈ പേജുകള്‍ വിട്ട് അടുത്ത പേജുകാണുവാനുള്ള വെമ്പല്‍

കയ്യക്ഷരം വലുതാക്കുവാനും പ്രേരിപ്പിയ്ക്കുന്നു.

അങ്ങനെ ജീവിതത്തിന് വേഗതയേറുന്നു.

തണുത്ത വെള്ളം ചൂടായപ്പോള്‍

ഇറങ്ങിപ്പോകാന്‍ കഴിയാത്ത തവളയായ് നാം ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുന്നു.

തെറ്റ് അസാധാരണമാം വിധം പെരുകുമ്പോള്‍ റബറെടുത്ത് മായ്ക്കുന്നു.

പെന്‍സില്‍ പേനയ്ക്ക് വഴിമാറിയതെന്നെന്ന് മറന്ന് പോകുന്നു.

ഒടുവില്‍ പേനറബറെടുത്ത് മായ്ക്കുമ്പോള്‍ കറുത്ത നിറം പ്രത്യക്ഷ്പപെടുന്നു.

അത് മറ്റൊരു നിറത്താല്‍ നിയന്ത്രിയ്ക്കപ്പെട്ട് ചുവന്ന വരയാകുന്നു.

ആദ്യ പേജുകളിലെ ഭംഗിയ്ക്ക്

കോട്ടമാകുമെന്ന് കരുതി പിന്നീടെഴുതിയവ കീറുമ്പോള്‍,

ബുക്കിന്റെ സിഥിരതയപ്പാടെ നഷ്ടമാകുന്നു.

കുത്ത് വിട്ട ബുക്കില്‍ നിന്നും പേജുകള്‍ വീണ്ടും പിന്നുമ്പോള്‍

പുറം ചട്ടയിലെഴുതിയ പേരിനും നാളിനും പോലും

പായല്‍ പിടിയ്ക്കപ്പെടുന്നു.

പുറംചട്ടയിലെ പേരും നാളും മാറ്റിയും തിരുത്തിയും

വീണ്ടും ആളിക്കത്തുന്നു.

"ഒടുവില്‍ ഇനിയിതിനാവില്ല" എന്ന പറയും വരെ മാത്രമായി ഒരാളിക്കത്തല്‍!